دوشنبه 85 آبان 1
زمان عجیب
صدای آهنگهای بندری آن قدر بلند است که فریادهای حاج همت لای نیزارهای اروند جا می ماند و به گوش نمی رسد. صدای قهقهه «ساعت خوش» ی ها و « لبخند سوم » ی ها ، ناله های « روایت فتح » ی ها را خفه می کند. بر دیوارها روی پوستر شهید عکس مرده هفتاد ساله می چسبانند و نام شهید را از کوچه ها برداشته و نام سوسن و زنبق می گذارند. غیرت ، یک شب بی هوا از جیب مردها می افتد توی لجنزار غفلت و ..... گم می شود. مردها توی چراگاههای خیابان راه می افتند و گناه می چرند. زنها مثل دستفروشها می ایستند کنار خیابان و جواهرات بدلی عرضه می کنند و پوست گوزن می پوشند و از زیر روسریهای « ژورژت » رشته های جهنم شعله می کشد. آنها افتخار می کنند که بچه شان « همبرگر » را درست تلفظ می کند و به « پیتزا » علاقه پیدا کرده است. شکلاتهای نارگیلی، کار دست ما می دهد و بعضیها به اسم تمدن، به گردنشان زنگوله می اندازند و وقتشان را با آدامس بادکنکی و جدول می گذرانند. آنها که می نشینند « باغ گیلاس » و « خانه سبز » را با کیف تماشا می کنند و برای سیلی خوردن پسر دزد سریال « آپارتمان » غصه می خورند و قربان صدقه فلان قاچاقچی « آئینه عبرت » می روند ، کی وقت می کنند که به سیلی خوردن حضرت زهرا(سلام الله علیها) فکر کنند و خون دل خوردنهای امام امت را بشناسند و کتابهای شهید مطهری را بخوانند و هشدارهای رهبری را جدی بگیرند.
آنها می خواهند خوش باشند و زندگی خودشان را بکنند ، کاری هم به کار کسی نداشته باشند. اگر چنین نکنند ، چه کسی دنبال بهترین آنتن ماهواره بگردد؟ چه کسی فیلمهای سرخ پوستی ببیند و عشق را از فیلمهای هندی یاد بگیرد؟..... کاش مردهایی که غیرتشان را گم کرده اند به اندازه دفترچه بیمه شان ، به اندازه کوپن مرغشان برای پیدا کردنش به دست و پا می افتادند. مردم به استراحت پس از جنگ پرداخته اند . انصافها چرت می زند و وجدانها آنفلانزا گرفته است و تابوت عاطفه بر زمین مانده است.
کاش قحطی عفت تمام می شد!
کاش عملیات چریکی چمران فراموش نمی شد.
کاش « باکری » ها و « زین الدین» ها از یاد نمی رفتند.
کاش طنین صدای شهید آوینی را با صدای نکره « مایکل جکسون » عوض نمی کردیم.
کاش از بوی گلاب بیشتر از ادکلن چارلی خوشمان می آمد.
چه خوب گفت آنکه گفت :
« گل محمدی باش تا محتاج ادکلن فرانسوی نشوی» ! ........
(جواد محدثی )
()
